شناسنامه دهكده زيارتي و سياحتي تكيه ناوه :

موقيعت كشوري: استان البر ز  ـ‌ شهرستان طالقان‌ـ پايين طالقان (ضلع جنوبي خاوري ).
موقيت جغرافيايي: ضلع غربي جلگه طالقان وجنوب رود خانه شاهرود دررشته كوه البرز جنوبي و ارتفاع آن  حدود 1850 متر از سطح درياست. طول و عرض جغرافيايي26درجه 13دقيقه عرض شمالي و 50 درجه 49 دقيقه طول شرقي. بلند ترين ارتفاع آن قله نواكوه حدود 3850متراز سطح درياست.

مسافت آن: درفاصله 135 كيلومتري تهران ـ95 كيلومتري كرج ـ15كيلومتري شهرك.

قدمت تاريخي : دوران قبل از اسلام حدود 1450 سال پيش.

مساحت آن:  حدود 25/32 كيلومتر مربع.

آب وهوا : سرد و كوهستاني، ميزان بارش سالانه حدود ۴82ميليمتر
و دما سالانه حداقل:15- درجه در شب و 4- درجه در روز  و حداكثر  37 درجه در روز و 29 درجه در شب .

جمعيت ساكن: حدود 50 خانوار
جمعيت شناور:  حدود 2600 نفر با تردد زائرین
نام محلي :  نووه تكّي
زبان: تاتي
دين ومذهب : اسلام وشيعه
گلگشت و ديدنيها: امامزاده ابراهيم (ع)،  چنار دار (پير چنار)، اووس دار(چهل دختران)، آبشار فصلي دربند دره ،كوه وچشمه الرويا، پس چشمه، غار سياه بند (محل اتراق كوهنوردان).

                                           از دیواره سد تا تکیه ناوه  3 کیلومتر ...

نقدي بر مساكن روستا :

     تصوير:خانه قديمي           تصوير : خانه ميان گذر                تصوير : خانه امروزي

واحدهای مسکونی خانواده‌های سنتی روستایی از یک سو تحت تاثیر اقلیم و شرایط محیط طبیعی است و از سوی دیگر با الگوی معیشت خانواده‌ها ارتباط دارد. بطور عمده خانواده‌های روستایی در ساختن مسکن از امکانات محیط پیرامون خود و مواد و مصالحی که طبیعت در اختیار آنان قرار می‌دهد، استفاده می‌کنند. به عنوان مثال روستائیان دهکده‌های جنگلی در ساختن خانه‌هابیشتر چوب بکار می‌برند؛ دیوارها ، کف و سقف اتاق چوبی است، اما در روستاهای مناطق کوهستانی سنگ و گل مصالح عمده ساختمان‌های سنتی را تشکیل می‌دهد .

                                              تقابل مسکن قدیم با جدید

در طالقان  واحدهای مسکونی قدیمی ‌عمدتاً گلی ، پوشش سقف خانه‌ها تیرچوبی و کاه گلی است و دیوارها تا کمر از سنگ و باقی با گل چینه وخشت عريض بود.براي جلوگيري از سرماي شديد زمستان  ضخامت ديوار هاي مسكوني   به نيم متر هم ميرسيد. در خانه‌های نوساز امروزه به آن ويلا مي كويند آجر و بعضاً تیرآهن و بتن و سقف شيرواني به کار رفته است. در گذشته مسکن‌های روستایی طالقان  برخلاف مسکن‌های شهری تنها محل سکونت و استراحت خانواده نبود، بلکه به اقتضای نوع کارکرد اقتصادی خانواده ، مرکز نگاهداری و پرورش دام و طیور ، تولید فراورده‌های دامی‌ ، محل کارگاه صنایع دستی و نیز نگاهداری وسایل تولید و محصولات کشاورزی نيز بوده است. تقسیمات داخلی ساختمانها تا حد زیادی متأثر از نحوه معیشت خانواده‌ها ست.نقشه مساکن‌ روستایی طالقان بيشترشامل: درب ورودي ، ايوان ، بالا خانه ،  زمستان خانه كه بيشتر كرسي را در آن بنا ميكردند ،پخت وپز را هم در ايوان انجام مي دادند. و سقف ها از گل بام بود و دريچه اي هم در سقف (درجي ) وجود داشت كه براي تهويه هوا  استفاده مي شد.

مسکن قدیمی: مرحوم علیرضا شیخ حسنی

به علت بارندگی شدید و مداوم در فصول سرد سال  ، خشک کردن علوفه در فضايی از بام كه آن نيزبوسيله برزنت يا شيرواني پوشيده شده بودو به آن( كوپا ) گفته مي شود ،برای نگهداری علوفه  محل مناسبی بود . آنها كوپا را در بام خانه انبار می‌كردند، تا هم از باران محفوظ بماند و هم در اثر حرارت اتاق که غالباً دارای بخاری یا اجاق  است که در آن هم به منظور گرم نگهداشتن اتاق و هم درمواقع پخت و پز، آتش می‌افروزند به تدریج خشک ‌شود و نپوسد. همچنین در بام برخی طویله‌ها ، کاه ، علوفه و خوراک دام‌ها و چهارپایان را نگهداری می‌كردند.

کـــــــــــــــــــــوپــــا

در برخی از خانه‌های قدیمی‌، زیر اتاق ِنشیمن طویله‌ای وجود داشت که دام‌ها و چهارپایان به هنگام زمستان براي اينكه از سرما محفوظ بمانند كه به آن ( زاغه) ميگويند در آنجا نگاهداری می‌شدند. در گذشته به علت وجود نا امنی‌هایی که در روستاها وجود داشت، با نگاهداری دام‌ها و چهارپایان در ‌این محل ازگزند گرگ و ... محفوظ می‌ماندند.

تصویر : منگیل کمر ( حصار سنگی در  بالای روستا) ؛کله  شیرسنگی در مرکز منگیل کمر

 سه نوع اصطبل در جوار منازل قديمي  روستا  وجود داشت :

1- زاغه :دام  در زمستان براي اينكه از سرما محفوظ بمانند آنجا نگهداري مي شدند.

2- طويله : بيشتر براي گاو و ستوران و ماكيان  در تمام طول سال آنجا نگهداري مي شدند.

3- مال حياط : دام  در فصول نيمه اول سال در حصارهاي چوبي يا گلي در محوطه باز نگهداري  مي شدند. به عبارتي اصطبل تابستاني دام بود.

امروزه بسیاری بر این باورند که دنیا در آستانه‌ قرن بیست و یکم متحول شده است و عصرانقلاب ارتباطات، ویژگی‌های بسیار متفاوتی با گذشته دارد؛ و چنين مي پندارند كه انسان تغییر ماهیت داده است و دیگر انسان دیروز نیست؛ اما همين انساني كه با همه وجودش تكنولوژي را ستايش مي كند با دیدن دستاوردهای معماري ومجسمه سازي گذشتگان (اهرام مصر، شاهکارهای دوره‌ صفویه در اصفهان و ...) شگفت‌زده می‌شود. اين مهم نشان از آن دارد كه معماری در حبس زمان و مکان نيست.

 توسعه مساکن  از طرح هادی روستا: 

( آندستی باغ و خرمن زمینان ، طی دشت، همنده و همنده نو)

مزارع(آبی زار):چاکور ، رجه سر ، کنگرجئران ،کل باغه نان ، اسپییکله

مراتع(دیمی زار):دشتک ، مله ملک ،اوسکله ،کوکین ،قمیش چاک، همنده ، میته چال،تی دشت ، کله باغه نان، غازی چال،ایتل چال

کوه ها:

ارتفاع بالا:(از غرب به شرق)

هفت خانی، نواکوه (معدن سنگ گرانیت) ، دو برار ، الرویا

ارتفاع پایین:(از غرب به شرق)

جوز دئر(معدن ذغال سنگ)،  غلامحسین کمر ،سیاهبندجیرو جوئر  ،اوسکله ،ورای کش ،  سیاه ونجارگان، آو قحطی،

رودخانه ها:شاهرود  ، دربنددره

دره ها:دربنددره ، آلاسودره ، آلبالودرهو نویی دره و پسی دره ،پاشورا درهچشمهها: الرویا ،سیاه بند ،پرچشمه ، ‌‌‌بند کیندره (آب معدنی چهل دختران) ،شریباغ ، پسی دره ،خضر چشمه ،چالهچشمه

محله ها: چغور مله ،جوئر مله ،جیرمله،آندستی باغ،همنده و هنمده

همسایگان:

سد:

 موچان:

لهران:

 عالیسر:

شهراسر:

 کش و کشرود: